Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Kalemim oynaktan görünür,
Oyna dedim ey kalemim;
Hüner sana yazmaktan,
Anlayana okumaktan görünür...

Neden yalanlarla örülüp;
Bambaşka sunuluyor…?
Bizim tarihimiz bize;
Bambaşka duyuruluyor…

Her yeni gelen fesat;

Her sevdada bir nebze,
Sevmek vardır kendini...
Dedimi kişi yarim;
Unutmalı nefsini...

Senin sevdiğin kadar,

Bir zamanlar düşüncelerimle,
Neler-neler vaat ettiğim şeytan;
Bil ki hareketlerim ve imanımla,
ALLAH yolcusuyum, davran...!
Ne yapabilirsen ardına koma...!
Nefsimi ezsem de, pes ettim deme...!

Hasmında silah varsa;
Silah olmamalı hedefin...!
Zaferin kesin olacaksa;
Hasmına hücum etmelisin...

Yenilir düşmanın bil;

Sevgilisi ciğerdir, sevdiğinden de fazla,
Yumulur üstüne, yer hırıltılarla,
Yediği ciğerden aldığı hazla;
Gelir üstümüze yorgan ucuna...

Ne çare, yoktur fare evimizde,

Yarimin yokluğundan,
İçimdeki bu boşluk...
Derdimin çokluğundan,
Halimdeki bu hoşluk...

O'na ben eremedim,