Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Hasret


Dışarı biriken kar; yoksa benim,
Yüreğimi dondurdu, düşüncem ondan mı?

Oda dar;
Tavan basık,
Heyecanım kadar;
Yüzüm de asık,
Ruhumda sıkıntı var...

Öğrendim soğuğu ve sıcak nedir;
İki çeyrek ömre, maloldu bana...
Bu hayat sadece bir işkencedir;
Aldanıyor da insan, hep kana- kana...

Hani sevgili, aşk hani; ne oldu...?

Büyük müjde, haberin geldi bana…!
Sevindim, şükrettim, hislendim o an…
Andım seni, emin ol, yüreğim yana-yana…
Duyduğum hasret, sendekinin aynı san…

Bağlılık, vefa, sevgi, hasret ve acı;

'Bir gazete haberinden...'

Ocağa iki kesek,
Odun-kömür yerine tezek;
Akşamleyin attı..

Herkes düşündüğünü yazar;
Bilerek, bilmeyerek…

Dile getirir kendini,
Söyleyemediklerini;
İsteyerek, istemeyerek…

Nefse kalkan sabrımız,
Hak yoladır çağrımız,
Sağlamlaşır sayrımız;
Akına varılınca…!

Akan su değil kan,

Kavgada vurmak,
Vuslat da sevmek,
Dikeni kırmak,
Goncayı dermek;
Önemli...

Dedim; sevdim, yırtıldı tül;
Sevene bu mudur ödül...?
Yandı ateş, savruldu kül;
Ne çare, sen aldırmazsın...

Kanadı zavallı yürek,

Nefse itimat nedir,
Öğretir onu kadir,
İşte yolu böyledir;

Aşikâre bellidir...
Nasipse temellidir...