yokluğunda
varlığını arzuluyorum
yıldızları kıskandırırcasına
ayı koluma takıp
sahilde dolaşıyorum
denizin fısıltıları arasında
beni gül ile konuşturan
günler nerdeler?
beni ay ile bakıştıran
geceler nerdeler?
beni sen ile buluşturan
ne varsa gül tanesi,
Gece AY şığı TENime vururken
Yıldızların altında dalmışım
Sabah Erkenn uyandığımda
CANımdacan
Tenimdecan oldun
bir otel odasında
bir eski yatakta
bir yalnızlığın kucağında
bir de dışarıda
eli ayağı buz kesen hava
ama yine de
boşluğa kapılmış
beyaz bir martıyım
her defasında
hayatın kara gölgelerinde
uçuşan
sarhoş bir martı
tenim bir sis ürpertisinin
gizemli sessizliğiyle
teninin yorgunu
gece ay yoksulu
yanan yürekte bedenimin uğultusu
hani ya
sensiz bir akşam daha oldu
her akşam olduğu gibi
artık ağaçların dallarındaki yapraklar
melodi mırıldanmıyorlar
kuşlarda şarkı söylemez oldu
-zaten saysan kaç tane kuş konuyor ki -
bırak tohumunu
kendi bedeniyle özgürce kalsın
güzelliklere aksın
yuvasını yapsın
yaşayabilmek için damarlarıyla
havadan ne varsa alsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!