Ve sanki bir duvarın içinden geldin birden!
Adeta beni kucaklar gibi eşsiz bir bakış attın,
Öyle bebeksi idi ki bakışın, o gözgöze geldiğimiz birkaç saniyede,
Utandım kendimden ve geçmişimden,
Kaçırmak zorunda hissettim kendimi senden!
Geçmişim ile, senin geleceğinde kara sayfalarım ile yer alamazdım, kirletemezdim o masumiyeti.
Ve yıl 2001.
Nice ütopyanın başlangıcı.
Ama asla yok alameti.
Nasıl olsun ki, insanların okutulmadığı,
Üç beş sayfanın yasaklandığı yada yakıldığı,
Saç, baş, sakal deyip okullardan soğutulup,
Uyku yok hayat yok...
Korku yok...
Aslinda masal bile yok...
Sadece aci var...
Kan var, yara var, goz yasi var...




-
Emine Keski
-
Hüseyin Kırmaz
Tüm YorumlarBen Emine Keski, Erbil seni hatırlıyorum ve görüşmek itiyorum. Beni facebook'dan bulabilirsin.
Çok güzel bi şiir.Yüreğinize sağlık.başarılar