Yorgancılar camekanında dikerdi iş yerinin,
İçine neyi koyacaksa üzerine döşenirdi şiltenin,
Sonra bir tuhaf dürme ile içine düzlenirdi istenenin,
En zarifinden nakışlarla bezenirdi üzerileri yüzlerinin.
Gönül erbabının da, işi de bu minval üzre yüreğinin,
Ne sunacaksa, hallaç misali inanır vuruşuna değneğinin,
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta