Epikliyos(Ya Sev ya terk et) savunusu

Uğursuz uğurların umurunda son ummanın ummanıyım
açlarına üşüyen yağmur ve sis ile dalgalıyız gitmelere
sancıyan sensiz kentimin suları çekildi
özerk özlemlere inadi baz kuruldu her yerde ulaşalabilir

benime dokunan her aşk ölümsüze farzken
kim tarafından yakıldığı bilinmeyen bir Leyla köyündeyim
küllerinden acıların ağıtları yazılmış,yazılmayan keder defterime
Bir özü yakmamanın pişmanlığında milis bir üryanın uranyum haliyim
Beni mecbur edilmiş öçlerin kanında yıkadılar ötelere ötrelendim
Karayel üşütüyor içimdeki azınlık zağları
Rüstem-i Zal oluyorum,rind sahilinde keyifsiz dönemeçleri ezberlerken
Sözüm eksiliyor artıklanmış hüsemetlerin pin kodlarında
Öksüz bir kurşun soğukluğuyla vuruyorum hoşlukları senden
Ay küçülürken gecelerimde karanlıklar büyüyor dağlarımda

Evet isyan,evet evet…
Bakıyorum da nedensiz edenlerin her edilginliğinde dingin değil hesabım
öçleri terlemiş ovalarımın pamuk yetişmeyen harelerinde hardır yüreğim
Vuruyorum mazisiz kayıpların ortadoğusunu doğudan doğudan
Korkuyorum kendi ecrimden vuruluyorum benden ey etik yazılsın batı haritama
kaçmanın bir ucu duruyor ortada,dağlarda kan gülü
Hülagü bir halde leyla’yı kurşunluyorum aşk ederini kaybetmişken
Amaçlarımın rengi yırtılmış fotoğrafta, bu sergi benden değil
Kül sözlerden içsel açlardan birikmiş dertlerden döllenen atılmanın Zaçıyım

vaktine sığmayan özümün yüzünden boyadım kendimce haritalar
Biraz petrol akışlı bir arzulanışın cilveleşmesindedir sevişmeler
Hangi çıkarın dölü olduğunu bilmediğim oyunların oynaşışında büyümüşler
kankalem çalınmış bir resmin kıpkızıl tonunda tonlarca açlık
durup ağlıyorum ağlamaya
biraz Ortadoğu biraz doğudan doğudan ağlıyorum
Ay gülümsemeyi unutmuşken büyüdüğümüz çocukluğumuzun anadolusunda
üşüyor ülke halim
infaz edilmiş bir avuç öcün ucunda uçurumlar ve derinden derinler
Büyüyor Anadolu… dolu dolu ortak dünyamız ekseninde dönüyor
yüreğimizin eşiğinde kan izi,her adımda can izi
davalı bir buluşmanın mahyalarında beni yazın yunusça
pusuya alıştırılmış bir neslin mesnevi aralarında beni öyküleyin
kararmış bir ayrılığın renginden çıkarın bensizliğe usulca yağmurlar üstüne
yaslı bir alfabede beni ezberlemesin azınlığın bülbülleri
Ölümün öz sahipleri ağlaşırken beni nadasa bırakmasın ilmi güzellik
her kent aynı aynada taransın üstelik bencilik bedava çocuklar…
karıncalıyor derinlerin bilindik hesapsızlığı susuz gömmeleri
ruhumun dokunduğu her yer senli ey güzellerin güzelliği
beni sevinin sularına çağırıyor birliğin yıldız sonra günceleri