Enver Özçağlayan Şiirleri - Şair Enver Ö ...

Dünyanın çivisi çıktı belleme
Yine her baharda güller görürsün
Su ile toprağı sakın elleme
Zerreden kürreye zarar verirsin.

Kendi düzeninde akarken âlem

Varlığın bir kahır, yokluğun zulüm,
Kurtulsam elinden gelse de ölüm.
Asla gitmeni de istemez gönlüm,
Bunun bir ortası yok mudur gülüm?

Nazların inan ki çekilmez oldu,

Hülyâmı sararken bahar meltemi
Saçları ağartan bahtı düşünmem
Ürperen ruhumun gelmişken demi
Ömrümü azaltan vakti düşünmem.

Her yazın bir kışı, baharı vardır

Sevdâ kâşânesi durmaz direksiz
Aşkın dîvânesi olmaz yüreksiz
Rabbim muntazırdır herşeyi görür
Hakkın zuhûratı onmaz dileksiz.

Umma sen kimseden biran inâyet

Hazânında bülbül olsan, gül bulamazsın
Sevdiğin bahçeye doğru yol bulamazsın.
Hayâlinden neler geçer, neler istersin;
Gül değil gülzâr bulunsa, hal bulamazsın...

(27.08.2000)

Güneşin Üsküdar'da saltanat sürdüğü demdi,

Üsküdar'da bu akşam herşey çok muhteşemdi.

Yanarken dost ışıklar bir bir pencerelerde

Bir zaman yaşamak vardı hayâlimizde

Zemberek gevşedi, tiktak azaldı

Baktık hayâl bile kalmamış ellerimizde.

Çaresiz yaşamak zor gelir oldu
Ne senle, ne sensiz yapamıyorum
Göklere sığmazdı aşkımız bizim
Şimdi bir kâsede tutamıyorum
Ne senle,ne sensiz yapamıyorum

Değil kandil ışıyan; zaman, kandilde nûrdur.
Kandil ışığı değil; gelen zaman onurdur.
Kandilleri bırakıp, zamânı kutlayalım
Bize fayda verecek, zamandaki şuurdur.

Nereden çıktı bilmem; idraksiz kutlamalar

Ne şiir yazıyor kalemim benim

Ne aranan Hint kumaşı şairim.

Oyuncak edilen şi'rin yanında