Ellerinin izi çıkıyordu resim kağıtlarına,
Dudaklarında ki kıvrılmış gülümsemeyi,
Cebime koyup saklayasım geliyordu da söyleyemiyordum.
Çünkü ben onun güzel ve eşsiz dilinde,
Konuşmayı bilmiyordum.
Ben konuşmayı bilmediğim için eksiktim,
Ben güzel bakmayı bilmediğim için engelli,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta