Enfal Törün Şiirleri - Şair Enfal Törün

Uzaklarda bir kadın ağlıyor,
dokunmaya dahi kıyamadığım,
tek aşkımı düşünüyorum.
Şimdi onu kucaklayan
hoyrat eller geliyor aklıma;
ürperiyorum.

Bizim için zaman var mıydı
yoksa biz mi fark edemedik
aslında zaman duruyordu da
biz miydik önünden geçen?

Enfal Törün / Ankara-Or-An / 1971

Alın götürün beni şarkılar
nereye hasret isem oraya
deniz kenarı sandallar martılar
bir de limonlu çay masaya
pembe beyaz bulutlar da
olsun ama gökyüzünde....

düşlerimde okyanus gözlerin
her gün büyümekte özlemin
korkuyorum gözlerimi açmaya
ürperten o büyük yalnızlığa
her tarafta derin sessizlik
avunmak zor lacivert akşamlarda

Ah ulan ah, şimdi biraz paran olacak
çıkacaksın Kordona atacaksın iki tek
bir de yosma çıkacak karşına
hadi, kalk bana gidelim diyecek.
nerdee, hadi ben duşa giriyorum!

penceremden yolladım
sana sevda dizelerimi
her biri inci tanesi
bekletme geldiklerinde
al onları içeri sevgilim
ruhunu sarsın her birisi

bir buket sevgi sözcüğü getirdim
onları şimdi kucağına bırakıyorum
uyanıp da okuduğunda hepsini
yüzündeki pembeliği görmek dileğim

şimdi Manolya zamanı
açıyor kar beyaz
baharla yaz arası
hele o kokusu yok mu
bir nazlı çiçek
az görünüp gidecek

kaçtım uzaklara ruhumu onarmaktayım
bir otel odasında pencereden bakarken
beni hırpalayan aşklardan uzaklardayım
ufuk çizgisinde güneş yavaştan batarken

Zor kardeşim zor
İzmir'de yalnız kalmak zor
sıcak çok sıcak
bari para mara olsa
denize menize giderdik
o da yok