Çay deyip geçme üstadım
Yalnızlığımızda
Ağladığımızda
Birine ihtiyacımız olduğunda
Açık havada
Sevmem ama ne yapayım
Bu saatte anca sallama olur.
Demleme çayın yerini tutmaz ama
Zaten adıda bozuk ne bu ya dallama der gibi,
Dallama insanları hiç sevmem,
Doğru dürüst sevemedik
Sevdikde kıymet bilemedik
Hak etmeyene değer verdik
Götümüzün üstüne oturuverdik...
Perdeyi araladım seyrettim dışarıyı
Yanmıyordu sokak lambaları
Ortalık zifiri karanlıktı
Severdim karanlığı
Hemen çıktım dışarı
Sokakta bir ben birde can yoldaşım köpekler vardı
Baktım caminin bir köşesinde tek başına
sırtını duvara dayamış
gözlerini kapamış
ellerini semaya açmış
gözyaşları halıyı ıslatmış
Sesli birşeyler söylüyordu
Usulca yaklaştım kulağına, “nasılsın kardeş” dedim.
Kafasını kaldırdı, baktı derin derin yüzüme
Düşmüştü, sırtından vurmuştu dost bildikleri
Dostuda, kardaşıda, sırtından vuran eşide
Canını veren arkadaşlarımız vardı, sözde
Senin uğruna ölürüm diyenler vardı, nerde
Abim derken, düştüğümde sen kimsin diyen şerefsizleride
Hele adam ettiklerin, dikilmezmi karşına adam diye
DUY SESİMİ NE OLUR…
İsmini bıçakla kazıdım yüreğime, silinmiyor
Hasretin gözümde büyüdükçe büyüyor
Gözümden akan yaşlar hiç durmuyor
Yüreğimin acısı bir türlü dinmiyor
Sana çok ihtiyacım var duy sesimi ne olur
Ağaçlar, çiçek açmış baharı bekliyor
Karanlıkta köpekler, hiç susmadan havlıyor
Sokak lambaları, ortalığı aydınlatıyor
Yürüdüğüm sokaklar yağmur kokuyor
Sana çok ihtiyacım var duy sesimi ne olur
Sevmek bazen insanı rezil ediyor
Bazen çok bunaltıyor, bazende çok yoruyor
Esareti alınmış insanlar gibi, hayattan soğutuyor
Kalemi kırırmış mahkum gibi, yürekleri parçalıyor
Karanlık gecede rüzgarın uğultusu gibi yalnızlık beni korkutuyor
Sana çok ihtiyacım var duy sesimi ne olur
Ankara’da ezanlar, ardı ardına okunuyor
Yağmur desen, gök yarılmış gibi, durmaksızın yağıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!