En Uzun Gün Şiiri - Savaş Barha

Sen gidince;
mutluluğu boşadım,
huzuru azat eyledim.

Karanlığa saklandım.
Tebessümleri gömdüm.
Gündüzü alnından vurdum.

Bütün nefesimle bulutları üfledim.
Yokluğunda yıldızımızla yalnız kaldım.
Suyun üzerinde kuşlara selam durdum.

Sen yoktun,
bulutlar firariydi.

Korkunun kokusu
sinmişti sokaklara.

Semada adın vardı.
Yıldızımız parlıyordu.

Bugün;
günlerin en uzunu,
gecelerin en kısası.

Şimdi vakit öğlen.
Gölgeler cehennem.

Güneş, sarı gelinlik giymiş.
Her yer tütün sarısı sıcaklıkta.

Geri gelin ey bulutlar!
Güneş, yârin tenini yakmasın.

Serin serin es ey rüzgâr!
Yârime dost ol, yâren ol.

Hadi çık, gel yanıma.
Güneş tenini yakmaz.
Rüzgâr efilce esmekte.