En Saf Şiir Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Ne kafiye gerek, ne ölçü bana,
Bir bakış yeter, bir içli yana.
En saf şiir, kalpten dökülen bir söz,
Yazılmaz belki ama yaşanır öz.

Bir çocuk gülüşü gibi sade,
Bir annenin duası gibi yâde.
Ne süs ister ne mecaz,
Sadece yürekten bir sızıdır biraz.

Kalem susar, kelime durur,
Ama bir gözyaşı her şeyi kurar.
En saf şiir, sessizlikte doğar,
Bir iç çekişte, bir sabırda parlar.

Bir gülün açışı gibi zamansız,
Bir yıldızın kayışı gibi anlıksız.
Ne bir şairin adı gerek ona,
Ne bir kitap, ne bir sahne, ne de alkış sona.

Yeter ki kalpten gelsin,
Yeter ki içten süzülsün.
En saf şiir, bir duadır belki,
Bir selamdır, bir tebessüm, bir “iyi ki”.