En Açık Misal Şiiri - Kasım Kobakçı

Söze başlayalım gel, haydi misalle,
Olsun bu yeni kelam, ayna gerçeğe.
*
Daha yokken beşer, bir işaretti evren,
Bir rüya idi varlık, manaya gebeyken.
*
Bir ses geldi o an, sultanlar sultanından,
Gönderirim birini, remzi anlayacak olan.
*
Tüm bu kutlu fermanı, duyan ruhani güçler,
Şu parlak benzetmeyle, sundular cevherler.
*
Ulu Rabbimiz bizler, bir yankı iken sana,
Zikrederken durmadan adını, her an daha,
*
Yaratacak mısın, bir timsali kıracak kul?
Eğip de hakikati, manayı bozanı bul!
*
Nimetinle beslenip, ey Rabbimiz dünyada,
Başka bir yöne dönüp, inkar mı eder sonra?
*
Nice topluluk var olmuştu, daha evvel de,
Yollarından sapınca, son bulmuştu hepsi de.
*
Şöyle dedi Yaradan: Ey benim sırdaşlarım,
Bildiğim amaçları, bilemezsiniz benim.
*
Ve bir çamurdan öze, can verdi o an İhsan,
Oldu secde emriyle, bir büyük imtihan.
*
Bir nefesti her canlı, yeryüzünde o zaman,
Hepsi de haberdardı, bu büyük oluşumdan.
*
Der içlerinden bir ahu, ben de bir gideyim,
O ilahi cevheri, sevgi ile seyredeyim.
*
Ve vararak o yüce, mana denizi yanına,
Kelebekler misali, dolandı etrafına.
*
Bu içtenliği Adem, karşıladı tebessümle,
Okşadı o anlık, mübarek avucu ile.
*
Bir koku hediye etti, Ulu Mevla ceylana,
Bedeliydi sevginin, bir yapılan ihlasla.
*
En sonunda ahunun, dönüşü vuku buldu,
Doldurdu herkesin etrafını, güzel koku.
*
Dediler: Ne güzel bu rayiha, geldi sana?
Nereden edindin sen, bu kokuyu anlatsana?
*
Tüm mahlukat üstüne, bu kadar varınca,
Mecbur kalıp sırrını, o an açıklayınca:
*
Bilirsiniz ki bir can, geldi bu yeryüzüne,
Ben onun öz yüzüne, yöneldim saf sevgiyle.
*
Bunu işiten her tür, hemen yola düzüldü,
O mana kaynağına, hepsi birden süzüldü.
*
Ancak bir fark vardı ki, gidiş ne amaç içindi?
Sevgiden gitmişti ahu, onlar kazanç peşindeydi.
*
Dolaştılar yanında, o ulu halifenin,
Bir umutla döndüler, sonunda meclisinden.
*
O kokuyu arayıp, sordular birbirine,
O esans zerresinden, yok idi hiçbirinde.
*
Beklediler bir müddet, böyle ümit ederek,
Karar kılıp sonunda, bizi aldattı diyerek.
*
Sordular ki ahuya, o güzel koku hani?
Gerçek değilmiş sözün, anladık biz onu.
*
Ahu dedi, dostlarım sizler, o yüce canı,
Gönülden bir sevgiyle, sevmediniz ki onu.
*
Ben kalbimin rızası ile, gittim görmeye,
Bir menfaat bulmaya, koştunuz sizler ise.
*
Anlayın ki o sevgi, kalpte yeşermeyince,
O sırrın rayihası, ulaşmaz size bence.
*
O ahunun kalbinden, sevgi damıtılır hâlâ,
Bu gelenek süregelir, böylece daima.
*
Bir sırrı vardır her yüreğin, o da apaktır,
Güzel kılarsa ameli niyet, o da haktır,
*
Her davranışın bakın, özü niyetlerdedir,
Amellerin timsali, kalpteki hislerdedir,
Bilinsin yeter böyle, bu en açık misaldir.