Emsalsiz şiirim Şiiri - Murat Ülkü

Kim anlamış ki o anlayacak bu derdi?
Oysa odur, yaşayan emsalsiz şiirim,
Her anım, her nefesim ona müjdelendi.
Ben onun için ha varmış, ha yokmuş hikayesi,
Herkesin aşkı kadardır arzusu ve isteği...
Ve de sevgisi kadardır içini yakan özlemi...

Kim anlar bu yangını, hangi dil döner söyle?
Sözler kifayetsiz, içimden neler geçer böylesine?
Oysa o benim, yüreğimde yazılı şiirim,
Her dizede can bulan, ruhuma eşdeğerim.

Ben onun ömründe soluk bir hikayeyim,
Varlık ile yokluk arasında bir payeyim.
Aşkımın ağırlığınca büküldü bükülmez belim,
Her nefesimde büyüyen bir yaradır sevgim.

Hasreti kızgın bir kor gibi yakar içimi,
Her bakışı deşer yaramı, kavurur ciğerimi.
Kimse bilmez, bu kalp kaç kez kırıldı böyle,
Ve bilmezler ki her damla gözyaşım ona adandı.

Bırak, aksın şiirlerle içimdeki bu acı seli,
Belki bir gün diner, belki değer onun eli.
Ama bilin ki, o hep benim şiirlerimin başrolü,
Onunla avuturum, yanık bir ezgiyle süslenen gönlü...

Onu çıkardımı anlamsız bu çileli ömürden,
Bir şey kalmaz içimde, söküp atamam ki canımdan.
Varsın bilmesin hiç kimse, varsın duymasın el alem,
Ben onu severim, herkesden her şeyden yine gizlerim...