Apansız gelir gecelerine hüzün
Ipıssız karanlık ve soğuktur heryer
Gamlı bir kederle ıslanır gözlerin
Gözyaşlarını yalnız yastığın siler
Ve geçiyorum hüznün arkalarından
Gözlerimde uçuşan yaprakların çığlığı
Altında Tanrım basıyorum sabahın
şavkıyan duruluğuna
Bütün sözlerimi savurarak suskunluklar ardından
Kanayan bir gülün dudak kıvrımlarına
Tenimde yagmur lekeleri
Akşamlardan, yagmurlardan ve hüzün kokan
Mevsimlerden geçtim.
Payıma düşen hep bir avuç özleyişti
Dilsiz bir yalnızlığa müebbet yedim
Alıp gidiyor renklerini çiçeklerden bahar
Geriye saramış resimler kalıyor
Nasıl üşüyor ellerim bir bilsen nasıl
Daha ne kadar sürecek bu yalancı sonbahar
Sana seni sevdiğimi söyledim
Bir kere söyledim bunu hayatta
Bir sana söyledim
Ben yabancın değilim korkma
Bendim hep
Pembe bir rüyayı bölüşürken gecelerde
Bir haber bile yoktu senden
Yoktu haberi umarsız gözlerinin
Üşüyen ellerimden
Gittin.....
Ve yalnızca gittin
Dilimin ucuna gelen her ne ise
Onlarıda alarak.
Şakısız, yankısız ve ışıksız kaldım
İçimdeki kandilleri söndürerek gittin
Kelimeler yetmiyor
Suskun bakışlarından süzülen
bir akşam üstü oluyor heryer
Bir yerlerim yanıyor ve
sen yoksun
Gözlerin yok ve
Gözlerimin önünden liliyar geçiyor
Yürüyor bir çocuk bir ceylan koşuyor
Bir yolcu yol istiyor bir gemi rüzgar bekliyor
Gözlerimin önünden liliyar geçiyor
Lilinin sonbahar rengi gözlerinde
Sen belki bilmezsin ben
sensizliği hiç sevmem
En sensiz günlerimde bile
Rengarenk tebessümünle şenlenirim
Sen belki bilmezsin ben
sensizliği hiç sevmem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!