I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Herhangi bir Nisan sabahı İstanbul'da gözlerimi açtım hayata. Yaşamak bir erdemdi, tabii ki «hayat» kelimelerin yükünden azade kalınca böyleydi bu ve masallar can bulup cananı sununca insana.. Yaşam tezgahında eğleştim ömrümce, yontulma isteği miydi bu yoksa bir zevk miydi benim için? Hatırlamıyorum artık, çoğu şeyin yanı sıra kendimi bile. Sadece yaşamın gözlerimi alan o muazzam parıltısı, bir o kaldı hayalimde. Zira hayal oldum ben de...
