Emine Tokgöz Şiirleri - Şair Emine Tokgöz

(BİR ANI)

Doktorumun yanına girebilmek için uzun süredir sıramın gelmesini bekliyordum. Bu arada, deniz gibi masmavi olmasına rağmen sanki biraz bulutlanmış gri bir gökyüzünü andıran, bir çift göz tarafından izlendiğimi, yanlışlıkla yere düşürdüğüm çantamı almaya kalktığımda fark ettim. Minik bedeninde öyle bir şey vardı ki sanki dünyanın tüm ağırlığı iki küçük omuzun üstünde dengede durmaya çalışıyordu. Ve bu görülmeyecek gibi değildi. Arada o gözleri kaçırmaya çalışarak parmağımda oynadığım yüzüğüme bakıyordu. Küçük ve oldukça eski bir çanta tam ayaklarının altında belki de o minik bedenin içine sığmayan kederlerle doluydu.

Gözlüğümün altından onu süzüyordum Belli ki benden bir işaret bekliyordu. Minik bir tebessümümle tam alnına düşen ince ve cılız başak rengi bir bukleyi arkaya attı. Yüzünü şimdi daha net görebiliyordum. Bir tebessüm, bir tebessüm derken artık karşılıklı gülüşüyorduk. Adını sordum. Yüzünü hemen minik avuçlarının arasına aldı, utanmıştı sanki. Ellerinin arasından arada hala bana baktığını fark ediyordum. Minicik parmaklar tam yüzünü kapatamadığından olsa gerek derinlerden bir sesin duyulması hiç zor olmadı. ZEYNEP. Adı Zeynep idi. Oldum olası Zeynep ismini hep sevmişimdir. Hayallerim süsleyen bir isimdi, hiç ulaşamadığım yıldızımdı. Oysa şu an Zeynep işte tam karşımda bir adımlık mesafede bana o puslu gözlerle bakıyordu. Biraz da isminden olsa gerek ona içim o an ısınıvermişti.

Gittin! Kalmadı umudum, titrek yüreğimde.Mayıs akşamı kokan papatyalarıma sevdan damlamıştı oysa. Şimdi konmuyor artık kırık pencereme serçeler, duman renkli güvercinler.Açmıyor frezya’lar lilyum’lar, pembe saksılarda mor sümbüller. Gelin olmuyor mevsimler, çiçek açmıyor kiraz ağacım hayalimizdeki bahçemizde, hazan olmuş yaprakları. İçimde bir karakış; durup, durup esen, hiç dinmeyen bir fırtına. Gözlerim puslu dağlar gibi. Arada bir çakan şimşek, Hala sönmeyen ateşlerdeyim. Gecelere doyumsuz bedenim, gem vurdum duygularıma üryan bakışlarında.

Bulamadım huzurun rengini, duyamadım mutluluğun sesini sen yokken. Düşlerde yorulmuşum, biçare anılar siyah beyaz, albümlerde kaldı hep sararmış yaprakları. Sevda yüklü kervanlar yolunu kaybetti sensizlikte. Aynalar aykırı düşüncelerime ortak, düşündükçe yokluğunu, hissettikçe yüreğimdeki sızıyı, her geçen gün biraz daha parçalanıyorum sanki. Her zerrem zifiri karanlıklara yaren. Kırık aynalardaki yansıman hüzün bulutlarında dans ediyor hoyratça, sonra sağanak, sağanak yağıyor. Bir yıldız düşüyor yastığıma, feri sönmüş. O sensin diye avuçlarıma hapsediyorum sıkı, sıkı. Ellerimin arasından kayıp gideceksin diye korkuyorum. Korkularım kelebekler vadisinde birbiriyle çarpışıyor. Makamı belli olmayan bir şarkı duyuyorum bel ki de hüzzam Ama her çalan türkü ağıt kıvamında yankılanıyor Bazen sessizlik oluyor Hüzün kaplıyor içimi, Bazen çığlık çığlığa sesim, bastıramıyorum arzularımı. Kanatları kırık güvercin gibiyim. Sensiz! Sensiz, yaşanmıyor bir bilsen. Ay yüzlüm, güneşim derdin ya hani, Güneş tutulmasındayım şimdi. Kifayetsiz tüm kelimeler teselli olmuyorum, olamıyorum. Ayaklarım prangalı, Gelemiyorum sana. Sensiz kalmayı da öğrenemedim.

Bugün doğum günündü. Bu mektup sana. Ve sana hiç ulaşmayacak
Adres- Semt: K……..…t / Ada No: ……./ Parsel No…….

Göremedim mutluluk seni
İçime akarken bir çağlayan gibi gözyaşlarım,
Hüzün sarmışken bedenimi bir ahtapot gibi,
Hiç değmedi yalnızlığıma kahkahalar
Ve sürgündeyim
Arkamda bırakamadığım özleminle

Sana dokundum
Ateş gibiydin yandım
Kıvılcımlar saçtım etrafıma
Söndüremedim içimdeki alevi
Susturamadım feryadımı
Ama kimseye duyuramadım

HIRSIZ YILLAR

………..
Geçen zaman geri gelmez
Sana hiç sitem edilmez

Serin gecelerde yüreğimi avutuyorum seninle
Dertleşiyorum öyle derinden..
Aşkımızı sevdamızı paylaşıyorum ayla,yıldızlarla
Bir bilseler! Gözyaşlarımda neler saklı?
Aklım tutuşmuş sanki, alev alev yangınlardayım
Söndüremiyorum içimdeki alevi

Yaşarken anılarımı yüreğimde,
Gün doğumunda
Seni düşünüyorum bir tanem
Yalnız değilim
Menekşelerime seni anlatıyorum
Nasıl kalpten sevmiştik biz

Karlar altında yaşamı sürdürürken
Buz gibiydi gece,
Üşüyordu ve bir düş görüyordu..
Düşmüştü bir tohum gibi
Yalan bir aşkın dibine Kardelen olarak

Kıskanıyorum seni
Güneşten, aydan, yıldızdan
Üzerindeki topraktan
Üzerine yağan yağmurdan
Kıskanıyorum seni
Vakitsiz dikilen kasımpatılardan

RENKLER RENKLER GENE DE RENKLER


Taktım ey dostlar renklere taktım.
Aklıma önce siyah geldi
Kömür karası gibi