Emine Genç Şiirleri - Şair Emine Genç

Her insan içinde bir şehir taşır.
Benim Şehrim sensiz.
Göçe zorlanmış, terkedilmiş köylerim.
Issız sokak lambaları gibi
Üşüyor, titriyor bacası yıkılmış evlerim.

Bu dil bu ağıza fazla
Söylenmiş, acı ya da tatlı..
Ve söylenmemiş ne varsa
Her biri onun altında..
En ağır olanı, kekeme yanı
Konuşamıyorum!

Hiç ateşe düşmeyen
yanmanın ne olduğunu
Anlayabilir mi?
'Od' ile dağlanmayan dil,
'Kor' ile közlenmeyen yürek,
'Aşk'ı bilir mi?

ey!
gecelerin sağır ve dilsiz karanlıkları
duyuyor musunuz?
gök kubbe çatırdıyor
bulutlar delindi
sağanaklar boşalıyor

vazgeçmek bazen kaderindir
konuşsan suç sayılır
sussan isyana teşfik
en iyisi gerçeği kabullenip
köşene çekilmektir.

-Yalnızlık ve keder-

Bir cam buğusunda, aydınlığımız.
Yürüyoruz ya! karanlığımızı bilerek en derinlere
ve nedense seviyoruz hüzünleri iç denizlerimizde.

İhtiyaç anında kimse yanında olmuyorsa, kendi başının çaresine bakıyorsun ve başının çaresine bakmayı öğrendiğin zaman artık kimseye ihtiyaç duymuyorsun.
Bir babam olsaydı eğer, yalnızlığı şakağından, çaresizliği tam alnının ortasından öperdim!


Sana her kırıldığımda, biraz da kısaltıyorum saçlarımı, sanırım yakında kel kalacağım.
Kimi ağlatır, kimi söyletirsin, kimi hayata bağlar, kimi hayattan söker alırsın.

Acıyı sözlerinde,
Kederi gözlerinde buldum.
Ey yalnızlık!
Gel şimdi çöz bağlarımı.
Kokusunda ölümün
İnce beyaz bir gülüm.

Aşk; bazen bir sarı, düşen göz yaşı..
Yolda kayıp ettim, o hakiki yoldaşı.
Yalnızlık gel beri, ıssızlığı dolaşalım..
Alemleri seyr eyleyip, sonsuzluğa karışalım.

Gül benzimde solsa da, açışan güller..

I.
Merhaba yeryüzüm, merhaba gökyüzüm
Merhaba gülen, ağlayan yüzüm.

Aşkta kördüğüm, dost da gördüğüm.
Eylemsiz vedam, kurulmamış cümlem.