Bu yağmur
Bu kaçkın bakışlarla sokaklarda
Fazla adımlarla yürürken tozlarla
Gözlerini düşünüyor soluksuz
Bu yağmur
Ne şavkı karanlıklarda bir ağıt
Ne dağ başında kalmış bir delikanlı
Ne gözleri yollarda kalan bir anne
Bu yağmurlar bu yerlere öyle yakışıyor ki
O yüzden korkmuyorum artık umutsuzluktan..
Dağların gözlerime değince
Bir bulut kararır yüreğimde
Adınla başlayan bir sel başlar
Yıkanır kirpiklerim ellerinde
O an uçurumdur dünya
O an her şey yok olur
Çiçeğim, dağ yamaçlarının
en sert kısımlarında gördüm yüzünü
Kuşlara bir dost gerekiyordu
Rüzgâra bir dinleyici
Yağmur sularına bir melek
Sen emanet olan canımı taşıyansın şu an
Gövdemle gövden arasında bir uçurtma
Sevdiğim uçurtmanın ipleri gözlerin
Uçurtmayı uçuran rüzgar özlemim
Kim daha çok uzakta bilmiyorum
Çocukluk Uçurtmam mı,
yoksa gözlerin mi
Bir dağın yangınında
Yüreğim yandı
Bir akşam bir gece
Bir duvar kenarında
Özlemenin uykuları erken
Kuşların telaşı yeni
Düşerken dağ
Yanarken yağmur
Yırtılırken gökyüzü
Çoğalırken ay
Neşelenmişken ateş ve koşan tay..
Gördün mü hiç, bir ağacın akşama doğru
Denizle esip onunla uyuduğunu
Kalkıp havaya kuşlar gördün mü
Birden bir yere toplanıp buluştuklarını...
Bir toprak neyi anlatmaz ki bize
Bir yaprak misali düştüm toprağa
Bedenim ağrılar içinde eyvah
Tutmadın elimi kaç gündür
Bakmadın gözüme ne zamandır
Nicedir buralarda soldum baharım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!