Emin Çelikli Şiirleri - Şair Emin Çelikli

yürünen patikaların ve çelikle suyun destanı
bu gece okunacak uzun uzun..
fabrikasyon avizeler sokağıyken İlayda
ay’da soğuk kesme kristal şehirler kurulacak şua
ben yeniden doğacağım kabuşon taşları parçalayarak
kuvarsa özenerek ya da

bağırmak o denize açılan kapıysa
sana ulaştığında bu ses yamulacaktır…
Azeri olmadığımı biliyor musun?
iman etmiş son firavunum ben,
Tevrat; kubbetül gûride bir tomar papirüs…
ruhun en esrik çiçeği aşktır oysa..

yaralı bir kumrunun gözleri aralanırken
koyultsun o şarkıyı dudakların hep…
gece; kanayan gül’ün ulumasıdır
zamansız gülüşler atığı…
ve dağ nazenin sancır
tomurcuk yüzün patlarken…

gözlerin ceylanlar geçtiği yerdir
yağmurların ertesidir gözlerin
evliyanın suladığı çiçektir
bir şairin türbesidir gözlerin

göç yolunda turnaların uğrağı

temmuz gününde yaşamın kuralıdır..
Batıyor ağızları ve boşalıyor
Mısır püskülünden maviye kir
dişleri öyle kırmızı değil,öyle kana çalar
Elleri uğursuz,mendebur bir köprü ayağında
çürümüş, boz ayı üç ayaklıdır...

ben son sürekten kurtulmuş son geyik..
karnımda aynalar büyütüyorum
kavruk yaz darbeleri ve çekilmiş hançer günleri soluğumla
kurbağanın güz mevsiminden doğduğunu yineliyorum.
ve babasının bir çöp konteynırı olduğunu...
uzun gecelerde yürümek konuyor adları,zor ve yokuşlu

Yorulurum gölgesinde sesimin
Gözlerinken,uçup gider turnalar..
Kopar bende şah damarı mevsimin
Ağlayan rengiyle sokulur akşam,
Zamansız gidişin ve taş duvarlar
Solmuş bir sureti olur resmimin..

susmalarla yorulmuş zindanın duvarında
ince beyaz bir çizgi karanlığı boğarmış..
örümcekler acıyı sınarlarmış ağında
yarasa kanadıyla yılan dişli doğarmış...

çatlayan toprağını kitaplarla sulayan

Biz,düşsek mi düşmesek mi damlaları yağmurun..
Uzun ve ağır
Hafif ve kısa
Yalan ve temiz
Kirli ve gerçek bir sonbahar
Közün en arınmış halinden çıkıp geldide..

Yarını harcamış,gözlerinde biz

Uzak denizlerde korsan ağlıyor..

Nükleer atıktan sevmelerimiz,