Emin Çelikli Şiirleri - Şair Emin Çelikli

aşkın en kırmızı zaferanı
ve sürgün günlerimin gri amberi..
aklımdan geçenlerin yorgunluğuna yürü
bir konyak harbindeyim öğlenden beri

beni kuzeyli bir kadın zehirledi merguze
beynimin tuz yataklarına akıtarak usaresini
ve teninin güneşinden eğirdiği baltayla
saldırarak şafaklarıma zehirledi
bunu itiraf etmeliyim size..

gözlerim bir çift çukurdu evet
ve büyük savaşlarında çiğnendi aşkın...
geyik sürüsünün geçtiği alnım sana ilenen kırışık köprü
damask ve gabardin deli beyaz öyle...
sana yürüyen su,akan ışıktı öyle...

meramım bir gül`dü, bekle diyirsen
ömür beklemeynen geçir elnare
bırax gözlerimi resminde dursun
ne qara ne axı seçir elnare...

aymaz insan çöplüğü ve sesimizin duvarına bırakılmış üç saksağan yumurtası!

-elif ve rabia'ya-



beni azap dövmesiyle oyaladılar
gazabıyla yıldızların; mavi emre,yeşil rumiyle

İğneyi ilacı boşlayın,geçin
Halimi görenler,bulun çaremi
Ayette arayın,duada seçin
Veliler erenler bulun çaremi

Kandilde ışıklar,mumda ateşler

sadece çamurdan
kelepçelerimi getirdim çocukluğumdan..
bir de atlas kanatlarını kuşların
sürüklenirim,
çelik halatlarına tutunupta sabahın...

ince bacaklı,şişik karınlı
-ki sıtma seyyahtır bedenlerinde-
hazır lokmaya yürüyemeyecek mecalde,
aç ve sefil,vuran bakışlarla
uçaklar düşüren,gemiler batıran çocuklar...

aşka bulanmamış o ilk halinle
adımla coğrafyamı,
son gülü de tavaf et,titret
bir falezden bakışlarımı/içimde ki çocuk
suları içti ve sağalmadan yarası,
en tenha mezarın kalbinden geçti...

ve geçerdi geyikler bakır derileriyle.......
güneşin gacırtısını duyardım,
batsın istemezdi anlardım....
öperdim bir günahı dudağından,yol olurdu
şeytanlar yürürdü kedileriyle....