Emin Çelikli Şiirleri - Şair Emin Çelikli

ay doğuyordu..

sarı entarili ihtiyar kadın

ömrünün yokuşunda yürüyordu…

kimdir bu selcen nedir? neye benzer Allahım..!
hangi günahımın vebali,
hangi dua'nın amin'i dir ya! ...
her yol ayırımında okumam biter,
her yol ayırımında yazmam başlarda
bir ateş yanarım,

ve aşk bir cesedi art arda hançerliyor
gök gürültüsü uğultular ve hışırtılar içinden
geçiyor son konuşması yağmurla toprağın..
omuzlarım yangında kurtarılmış asır ve değirmen taşları batığı
geç klasik dönemine yansıyorum dağın
ve aşk,perikles zulmünde inleyen cumartesi oluyor..

bilmem! hayatımın tadımı vardı?
'elif lam ra' diye kızım olmasa,
şiir,bir bahçede yıkık duvardı
kısakürek ile nazım olmasa..

babam her rüyayı şer`re yorardı

sabahla aramıza giren kara kediler
yaşadı hayatımızı
ki tüyleri;
itlaf edilmiş bir kangal akşamı...
isa yüzümle geçtiğim samirami sokakları
kan revan.......

sözdük akar çeşmelerde
susar gözüm ceylan içti...
biz o ceylanın rahminde
avcılardı hedef seçti....

gecelerden yıldız yolduk

Kazınmış bir günah siliniyordu

Gibi eskileri taşıyan nehir..

Ve yakınlarda dağ geğiriyordu

sensiz gecelerde aşeren
rüyaların şakağında ağarırken o yıllar…
saçının sabahına adanırdı uykular..
ve yağmurca ellerinde bereketi toprağın..
her dil’de yeşeren…

kırdığım çemberlerin türküsü nehir
alnımda güneşten kopup gelen atların toynakları yanıyor
uykumun tütünü koyaklarda…
efkar efkar yüzüme yakışan ağaç!
ben ölmedim..
böğürtlendir kanıyor...

muş sam ve bulanık..
ve ona bağlı en ücra köysem ne? ..
kadim bir geçmişe sahip olmanın verdiği haklı onuru
bir madalya gibi
göğsümüde taşıdım,taşıyorum...