Emek Harcayan Kim?

İki Valiz, Bir Kedi ve Kapalı Kapı

Sevdiği erkekten evini istemişti,
İki valizi, yaşlı ve hasta kedisiyle
yalnızca bir ay, iki hafta…
Güneş isteyen bir kalpti o,
soğuk kuzey duvarlarına çarpan bir nefes,
öksürüğüyle boğulan bir yaşamın içinden
ferah bir pencere arıyordu.

Bir büro tutmuştu şehir merkezinde,
iki oda, bir salon —
ama güneş yoktu içinde,
ışık yoktu, sıcaklık yoktu,
yoktu, yoktu…
göğsüne çöken soğuk gibi eksikti dünya.

Sahilde bir ev bulmuştu sonra,
bir mucize gibi umut sızmıştı eşyalarına.
Ama ev sahibi usulsüz kovdu onu,
o da mahkemeye verdi, kazandı.
Bir ay, iki hafta sonra o eve dönecekti.
Sadece bu aralıkta —
yalnızca geçici bir sıcaklık istemişti.

Sevdiği erkeğin boşta bir evi vardı.
Boş, kullanılmayan, güneş alan.
Oraya sığmak istedi.
Ama erkek evini vermedi.
"Daha önce seviştiğim bir kadına güvenemem," dedi.
"İtibar edemem."

Peki ya kadının sorusu?
“Bir iki defa seviştiği kadın,
muteber değil midir?”
Yaklaşık bir yıldır birlikteydiler.
Kadın ona titreyerek dokunmuştu,
elektrik çarpmışçasına.
“Hayatımda hiç böyle orgazm yaşamadım,” demişti.
Ama adam kapısını açmamıştı.
Sadece bir ay, iki hafta için bile.

Adam yemek yapıyordu ona,
balıkta hafif şarap, ette sert şarap.
Kadın şarap seviyordu, adam içmemeliydi.
Pankreas iltihabı vardı,
her yudum ona acıydı.
Ama kadın istiyor diye içiyordu.

Kadın sigara içiyordu,
adam sigara bile almazdı normalde,
ama onun sigarasını bile alıyordu.
Kadın Fortuna’ya inanıyordu,
bir para tanrıçasıydı o —
ritüeller yapıyor,
malzemelerini erkek alıyordu.

Güzellik merkezlerine gidiyor,
adam sponsor oluyordu.
Kadın ne istiyorsa,
adam “tamam” diyordu.
Bir kredi kartı,
bir bedava otomobil,
bir bedava şoför gibi hissediyordu kendini.
Ama yine de,
kadınla olmak hoşuna gidiyordu.

Cinsellik onun için olmazsa olmaz değildi.
“İstemem ama yan cebime koy,” gibiydi.
Kadın istiyordu,
adam veriyordu.
Kadın kendini bırakıyor,
adam sınır çiziyordu,
ama o çizgiler sık sık siliniyordu.

Ve şimdi:
Kapalı kapı.
Kadın dışarıda, iki valizi ve kedisiyle.
Adam içeride, güneşli bir evde.
Kadın bir şey istiyor —
geçici, sınırlı, sade.
Adam vermiyor —
kalıcı, katı, soğuk.

Peki en çok kim emek verdi?
Erkek mi kadının hizmetçisi, kulu, kölesi oldu?
Peki kadın, ilişkinin neresindeydi?
Erkek için ne emek harcadı?
Kara gün dostu muydu?
Değildi.
Peki, kadın ne kadar kara gün dostuydu?

Sadece bir evdi bu.
Ama ardında bir vicdanın,
bir sevdanın,
bir sınırın,
bir yok sayışın hikâyesi vardı.