Emanet Şiiri - Harun Sözler

Bir ümitle kapına geldim, ellerimde bir demet özür.
Ne olur, al bu kalp senin; ister güldür, ister öldür.
Şeytan kesti yollarımı, çok direndim, geçemedim.
Paramparça, viran hâlim, şikâyete sana geldim.

Hakk zaman senin, mizan senin, cihan senin, Harun senin.
Ne olur, tut ellerimden; beden senin, ruh senin.
Şeytan benle, ben senleyim; hep peşimde adım adım.
Günahında, yasağında, haramında benim adım.
Kaçar tadım, uykularım; eğik başım, su taşıyan karıncayım.
Saffım doğru, yönüm yanlış; etkiler mi kader mi?
Engeller mi vesveseyi, yok eder mi velveleyi?

Âşikârdır, içgüdümlü şeytana çok havlıyorum.
Seher vakti sussam âlâ; ağlıyorum, uluyorum.
Ah, bir çıksa şu beynimden, nâçizâne diş geçirsem…
Rahman yardım etse, kelpe zincirimi kendim çözsem.

Hazır olsa Arş-ı A'zam, râzı olsa Hızır gelse, huzur bulsam...
Yahut beşer olsa derde çare; Hakk isterse düşer yere.
Âciz aklım idrak etmez, fiil yorar, mânâ zayıf.
Nefis ruhu işgal eder; günah makul, haram ayıp.
Aynı çöpte çırpınırım, geçen günü sayıp sayıp…
Yaşantıma rüya hâkim, gözüm açık, kafam ayık.

Kasem olsun, var gücümle saldırdım; kollarım çok zayıftı.
Bir vursam, on darbe aldım; parmaklarım kırıldı.
Düştüm, kalktım, savaştım; gözüm kör, kılıcım kırıktı.
Ne yazık ki her savaşın neticesi kayıptı.

Ey Şahım! Tebâandansam kulun, sana emanet.
Şânına ne güzel yakışır, emanete merhamet.
Eğer değilsem diz çökeyim önünde, beni tebâan kabul et.
Şânına ne güzel yakışır, diz çökene merhamet