Emanet Şiiri - İsmet Murat

EMANET
Gururlanıp böbürlenme boş yere
Astarın emanet yüz'ün emanet.
Seni üzerinde taşır yerküre,
Kulağın emanet gözün emanet.

Kılıktan kılığa girip te durma,
Neden niçin diye hele hiç sorma,
Boyun uzun olsa, saçların sırma,
Bedenin emanet öz'ün emanet.

Yaranmak üzere er oğlu ere,
Kendini methedip uzunca süre,
Kelamını sarf eyleme boş yere,
Dudağın emanet, söz'ün emanet.

Nefsini beğenip ele hor bakma,
Azgın sular gibi çağlayıp akma,
Mazlumu alt edip canını yakma,
Alevin emanet, köz'ün emanet.

Kullanarak elindeki kozunu,
Silkeleyip toprağını tozunu
Hakir görme garibanın bozunu,
Baharın emanet, güz'ün emanet.

Kaşına gözüne çekerek sürme,
Garip Müçtehit'i hor hakir görme,
Eğri büğrü diye kınayıp yerme,
Ovalin emanet düz'ün emanet.

İsmet Murat (Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü