Emanet Şiiri - Ayse Gül Kaya Demirel

elbet avunursun
derin bak
çökmüşsen elbet bakarsın rüzgâra
eğer görüyorsan kuluna su soran
terk edenleri hatırla

her şey bir rüya ile başladı -yalan söylüyorum anlamıyor kimse
kendi Amerikamı çiziyorum kimse ilgilenmiyor- hiç kimse çizdiğim
arka duvarın resimlerini görmüyor
uzun uzun düşünüyorum saçlarımı uzatıyorum -

ağlıyor taştan bu taş
teselli et tanrım!
avut düşen karanfilleri
kimse .. gayrisini terk etmiyor

bahane düğüm boğazımda
hala -

bakıyorsun orman dallarına
bak bana batıyorum
bahane -
dünya affetme - beni parçalasan ben ölsem
o kadar hatıra o kadar pişmanlık zamanları
ne huzur savaşı kaldı
ne de sonsuza dayanan uçuk şiirler ..

izninizle.
kalemimle ışığı bulup adımı suya vereceğim

izninizle.
kalemimle duvarları delik deşik edeceğim ve yanımda oturan kadının çürümüş omurgasını çizeceğim

izninizle.

kalemimle
sızımı ağlatacağım
ve kesin hiç bir zaman bu dünyanın rengini parmak uçlarıma değdirmeyeceğim
kesin!
kimsenin alnında adı yazmıyor.
(geçmiş olsun)