Emanet 2 Şiiri - Nimet Öner

Emanet

Bazen kalp yorulur,
Yine de susmaz.
Sadece Rabbine sığınır,
bilir her yara,
sabırla taşındığında dua olur.

Bir zamanın içinden geçtim.
Gözyaşlarımı seccadeye bıraktım,
kalbimi Yaradan'a emanet ettim.
Ne yitirdim sandığım şeyler kayıptı,
ne de giden bendendi
her şey yerine dönüyordu,

Kızımın ellerinde tuttuğu kalbim,
bir annenin tüm şükrüyle atıyordu
Her nefesim hamd oldu,
her korkum tevekkül
Anladım ki,
Elveda yok bu dünyada,
yalnızca emanet var.

Bir gül kokusu gelir bazen geceden,
annemin sesini getirir,
babamın duasını taşır.
O kokunun içinde
hem ölür hem dirilirim
Küllerimden bir amin yükselir
ışığa karışıp
yine Yaradan'a dönerim

Şimdi kalbimden sana bir söz bırakıyorum

Hiçbir vedayı ağlamadan söyleme,
her gidiş,
bir kavuşmanın takdimidir.

Ve kalbimi bu satırlarda bırakıyorum
ne yitik ne bitik
sadece emanet.
Elveda değil, emanet ediyorum

Azra Nimet Öner