Emanet Şiiri - Ömer Faruk Çakır

Bir gün çok uzağa gitti
Yalnızlığını bıraktı,
Yalnız gölgesini aldı,
Bazen öylesi istekliydi,
Koşarak önünden yürüdü,
Yetişmesini bekledi bazen,
Bazen ardına düştü,

Durdu, düşündü,
Sanki isteksizdi gitmeye,
Sokak lambaları birden söndü,
Bir tek gölgesi terketti O'nu,
Oysa O gibiydi eli,
Onun gibi yürürdü,
Bir gün çok uzağa gitti

Yalnız bir adama
Emanet bıraktı, yalnızlığı!