Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
şiirin bir fırtına gönlümde bak neler hatırlattı yazdırdı ve hissettirdi kelimelerle bana
Sevmek tanımsız bir olgu sanırım. Devamı hep acılara sürgün vermiş bir gül tarlası. Sadece güller mi sürgün verir? Ağaçlar, çiçekler, otlar, gülüşler ve gülüşlerde sürgün verir kayıp ülkeler diyarından. Sırasıyla teslim ediyorum emanetlerimi, önce gözlerim, sonra kulaklarım, sonra kollarım, gövdem, ayaklarım ve bir işe yarayacaksa konuşmaya çalışan dilim. Ötesinde kalanları akbabalara versinler yada çakallara onlarda yaşamak zorundalar dünyada. Ve sevgi dediğin şeylerin toplandığı –ki varlığı konusunda hep şüpheye düştüğüm- aklımı da ruhumun ardına takıp gitmeyi seçiyorum yaşamdan. Hoşça kal. Bu bir ölüme gidiş mektubu değil korkma sadece kendine çekilme yazısıdır.
Esenlikle kal.
tebrikler şiir çiçeği
yağlı bir ipin boyna geçmesi/bitirmek seni
sana ölmek/bir kedinin görmesi geceyi
yine hüzün damlıyor
Son şiirlerinde belirgin bir oturmuşluk, derinlik ve yükseliş var Şule. Bu benim kişisel görüşüm tabii ki....Tebrik ediyorum:))
yine
arkası puslu bir sabah başlar,
geride bıraktığın
karanlık geceden sonra...
oysa,
gecenin karanlığını tanıyana dek
hep gündüzlerin
ışığı dolmuştu gözlerine...
belli;
havada bir
kaziye gelişi...
sana ölmek...
Şeker hep karanlık dizeler son günlerde, aydınlığa olsun yolculuğun...
Her zamanki gibi yakıcı ve etkileyici. Şiirin büyüsü kaleminizden eksik olmasın hiç Şule Hanım. Sevgiler...(Melih)
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta