Ellerinin Yazdığı Şiiri - Kemter Abdal

Okumadılar harfleri,
Ama toprağa en güzel duasını yazdılar.
İsimleri silindi defterlerden,
Ama gök kubbeye çizdiler sevdalarını.

Annem,
Kırık bir tekerleğin yanında duran su testesi gibi
Bütün acıları taşıdı sırtında -
"Yazmak" dediler,
O, yorgan dikti geceleri
İğnesiyle yıldızları delerek.

Babam,
Dağlardan düşen bir taşın dilini bilirdi,
Çizgisiz defterdi avuçları -
"Oku" dediler,
O, bulutlara baktı
Yağmurun satırlarını sayarak.

Bize verdikleri:
Harfsiz bir alfabe,
Mürekkep yerine terle yazılmış.
En güzel şiir,
Ekmek teknesinde mayalanan,
Çamaşır leğeninde köpüren

Ve şimdi ben,
Kitaplarla konuşan çocuklarıyım onların,
Ellerimde bir kalem,
Ama yüreğimde
Onların öğrettiği
O büyük sessizlik.

Gerçek bilgelik, kâğıda değil, ekmeğe katılan tuzdadır.