Yine bütün zaaflarımın özgürlük kazanacağını bilerek ve korkarak saklanmış ve kutsanmış resimlerine bakıyorum…
Kocaman kara gözlerin ve sevgili öpüşlerimin merkezi olan çenen ve ellerin… Ellerin; yani bir dünya yaratsam ve yarattığım dünyanın ilahı olsam ve
o dünyada var olan her canlı sapkınlık içinde olsa ve o dünyayı alt üst etmem gerekse, sırf sen dokunmuşsun diye bağışlayacağım ellerin.…
Bak, yine kontrol etmeyi başaramadığım bir özlem anındayım;
ağrılı, sancılı, ürkek ve tedirgin
ve diz bağlarını çözen bir an…
İçimde; beynimin en ilkel yerlerinde, en ilkel duygularımın delikanlı planlarını, içeriği önemli olmayan bir ideolojik şiddetle, tanıdık yüzlerde resm etme depremini yaşıyorum.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta