Elleri Kirli İki Çocuk

Ki ben sırf sen bir kez daha sarıl diye
Yabancılaşmaya razıydım kendime...
Bir baba şefkati vardı o kocaman yüreğinde.
Bundan olsa gerek terk edemiyordum kokunu.
Ve bundandı tüm küfrü bozuk söylenceler.
Ben aslında iyi biriydim fakat kötü renklere bulaştırdım ellerimi.
Yani küçük bir kız çocuğu kadar masumdum...
Günahlarımdan dökülen renkler bile beyaza meylediyordu…
Biliyorduk…
Sen ve ben yani biz...
Elleri kirli iki çocuktan başka bir şey değiliz...
ÖZLEM AYŞE ÇİÇEK