Bir şarkı vardı söylediğim.
Belki hicâz,belki nihâvend makamından...
İnce,tatlı bir melodi;
Çıkmışcasına Beethoven'ının parmaklarından.
Ya da Itrî'den bir besteydi.
Duymadınız.
Biz seni sadece gömdük.
Geçmiş zamanlar kitabını yakıp
Küllerini savurduk uzay boşluğuna.
Her bir zerresi bölük bölük
Girsin diye sonsuz döngüye.
Başa alsın tekrar kendini;
Her leylin vardır bir sabahı.
Doğmayacağın gönülde gurub etme.
Ardında tomurcuk bitirmediğin kışı,
Bırakıp bahara meyletme.
Elinle yazmadığın masalı,
Kimleri bıraktın ardında?
Kimlere ne kaldı senden?
Annenin yüreğinde acı,
Babanın dilinde feryat,
Kardeşlerinde hasret,
Dedende kor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!