arkanda bıraktığın
dibi kırmızı, boş bir bardak gibi..
dolabın arkasına düşen bir oyuncak gibi..
çalışmayan bir saat gibi...
tuhaf bir yalnızlıkla kaldım
sen gidince...
hiçbirşey yapmak istemedim
sadece oturmak ve
düşünmek için..
veda etmek için tuttuğumda,
elini bırakmamak istemem
bir suçsa,
gözlerinden aldığım elektrikle
bir idam bile,
gerçekleştire bilirim...
inan bana...
Kayıt Tarihi : 8.8.2003 09:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğine sağlık
Enver ERCAN üstadın dediği gibi;şairin hayatı şiire dahilse,bu şiirde bir sorun var gibi sanki..Okuru elektrik çarptığına göre,yazanı on misli çarpar değil mi?Kurbağa prensesin endişelerine katılmakla beraber yanılmış olmayı tercih ediyorum..Bir de son günlerde bir modanın yaygınlaştığını görüyorum.Şu ya da bu nedenle dostlar şiirlerini çekiyorlar yayından ve buna anlam vermekte zorlanıyorum..Sonuçta insanız ve hepimizin kendi çapında büyük ve çözümsüz sayılabilecek sorunları vardır ama şiir şamar oğlanı olamaz ki...İtiraf edeyim,ben de kendi çapımda bunalım yaşadım ve bir an şiirden uzaklaşmamın doğru olacağını düşündüm ama mevcutlara dokunmadan uzaklaşmaktı niyetim..Şükür ki dostların desteğiyle sorun aşıldı...
Şiire gelince;bırak her sözcüğü ve her dizeyi,harflerine bile yüksek voltaj verilmiş güzel bir şiir Kenan..
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
bu şiir ne böyle???? ben nasıl atlamışım bunu anlamadım??? yani, tamam şiir çok güzel ama bu elektrik çarpıyor insanı..., ruh halin hakkında endişenmeye başladım??? diğer şiirlerin nerede???? sen neredesin??? neler oluyor??? aslında, tekrar okunca şiir gerçekten mükemmel!!! de, gene de .........???? ( hiç bir şey anlamadım???)kendine iyi bak komşu! sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (9)