Bir zerreydim elinde, küçüldükçe küçüldüm.
Dağlandı hücrelerim, taş üstüne döküldüm.
Beklemeden baharı, zemheride ekildim.
Eledin süzdün beni, kabtan kaba döküldüm.
Aşka bir fasılaydı, başlamadan verilen.
Huzur yoktu sinede, gergef olup gerilen.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
BÖYLE NADİDE BİR ESERİ BİZİMLE PAYLAŞTIĞIN İÇİN TEŞEKKÜRLER. kUTLARIM MÜKEMMELDİ. 10 PUAN
ayşe hanım öylesine etkilendimki ben yazmalıydım dedim kutluyorum saygılarımla zaman alıcak içinden çıkmam galiba
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta