Çok insanları, birçok dertlerini dinledim,
Dertleri benim oldu, dertlerime ekledim.
Anlatılan birdi, yüreğimde bin hissettim.
Derdime dert demeyi kendime yediremedim.
Geceleri yatıp gündüzleri uyanıyordum!
Uyuyanları düşünüp, gece uyanıyordum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta