Ela Gözlüm Şiiri - Türker Yavaş

Hep uzaktın bana yıldızlar kadar,
Belki de seni bana aşık eden,
Beni sana gönderen güçtü,
Ulaşılmazlığının elleri.

Hiç anlayamadım bunu nasıl başardığını,
Hep elimin ucundayken,
Hep gözümün önündeyken,
Ben seni severken;
Nasıl oldu da başardın,
Karşılıksız aşkına beni mahkum etmeyi.

Biliyorsun sensizliğimi,
Sensiz, sessizliğimi, kimsesizliğimi
Bu oyun bitmeli artık yanmalı ateş, çakmalı şimşek.
Bir kıvılcım kopmalı,
Çıkmalı bir fırtına.
Oynatmalı yeri yerinden.

Sonra bir sessizlik olmalı.
Her şeyden bana ela gözlerin kalmalı.
Baktığım gömüldüğüm,
Sevdiğim ela gözlerin.

İşte o zaman aşkım onlara bakacağım,
Derinlerine dalarcasına,
Boğuldumu bile bile diplerine batarcasına bakacağım.
Belki de son bir kez bakacak ve sende boğulup;
Yok olacağım.