El Gibiyim Ben Şiiri - Ali Gücüoğlu

Gene efkarlandı bu deli gönül
Eski günlere özlem var gibiyim ben
Yaban ellerinde geçti bu ömür
İçten içe yanar kor gibiyim ben

Deli gibi yazılarda koşarım
Engel bilmem dağı taşı aşarım
Yeşilırmak gibi bazen coşarım
Kaba yel önünde kar gibiyim ben

Nerde köyümüzün ekin harmanı
kurtlar kuşlar mekan tutmuş ormanı
Çok özledim köyde düğün bayramı
Aslında yaşamayan var gibiyim ben

GÜCÜOĞLU geldi gene bir coşa
Döndüm bir baktım bu dünya boşa
Hiç güven kalmamış garın gardaşa
En yakın dostuma el gibiyim ben