Bu akşam da ömrümden yavaşça sökülüyor.
Işıklar sönmeden hemen önce,
içimdeki başkent
bir harabe gibi çöküyor.
Herkes evine dönüyor.
Bense, bana bıraktığın gölgenin boşluğuna bakıyorum.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta