Eksikk bir düş Şiiri - Sedat Yaşar 2

Eksik Bir Düş

Anne, anne... dedim, sesim döndü boşluğa,
İnsanlar vardı, ama ben yoktum kendimde.
Bir ben miydim bu dünyada hep uzağa bakan?
Bir düş içinde kaybolmuş gibiydim kendimce.

Kuşlar hep uçar, ama baharda içime konar,
Kış inerken sessizce büyür içimde ayaz.
Yazda güneş değil, hatıralar yakar beni,
Sonbahar dökülürken sarar tüm sessizce.

Her beyaz saf mı, yoksa kar içinde gizli çamur?
Bazı parlaklıklar bile saklar acıyı derininde.
Nefes, nasıl incitmeden geçer kalpten?
Ve eller… nasıl dokunur sessizce gökyüzüne?

Geldim, yandım, geceye savruldum,
İz bırakmadım, kendimden geçip gittim.
Sessiz bir çığlıkla sessizliğe karıştım,
Yükselmedim göğe — gökyüzü eğildi içime.