Kızıl karanfillerin ardından yürüdüm,
Sessiz bir yokuşta sesimi aradım.
Zihnimin en kuytusunda kırık camlar,
Aşk, bazen cam kırığı bazen dua.
Gecenin tokmağını düşürdüm sokağa,
Baykuşlarla konuştum, yıldızlarla sustum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta