Ekrem Şama Şiirleri - Şair Ekrem Şama

Göklere gücümüz yetmiyor madem,
Sağlamlaştıralım bari yerleri.
İnsanlar yollardan çıkmasın diye,
Sağlamlaştıralım bariyerleri.

02.10.2006

Ey dünya, ey çağdaş insanlar, ey milletler!
Nerdesiniz, nerde merhamet, hani etik?
Dünya yangın yeri, insanlık yakılıyor,
Enkazda bulundu, alın binlerce patik...
İçine nutuklar koyun uyusun dünya,
Sizin olsun bunca az kullanılmış emzik! ! !

İnsan bir binadır, et kemik ve kandan,
Eğitim kolonlar, öğretim kirişler...
Maneviyat ile yalıtım yapmazsak,
Ocağa kar yağar, yüreğe kir işler.

22.05.2007

Hiç tadı mı var, tuzu mu var?
Bak şu Kaşıkçı Elması’na;
Hiç söylenecek sözü mü var?
Bak şu Amasya Elması’na! ..

15.12.2008

Oturmadan önce, öndeki koltuğa,
Hep şöyle başlarlar yeminli nutuğa;

'Hakkını yemeyiz, yemin olsun yemin!
Memlekette tüyü bitmedik yetimin! '

Bir söz ki, ilk cümlesi yükek sesle söylenir:
“Hakkını yedirtmem! ..” “Tüyleri bitmemiş yetim! ..”

Kimisi ikinci cümleyi içinde saklar:
“Önce yetimlerin tüyünü yolmak niyetim! ..”

Yapısı topraktır, hiç unutma,
Toprağa çalsak alın aklanır.
Çobanız, sürülerden sorumlu,
Bilsen saçın sakalın aklanır...

20.08.2007

Bu fani dünyada aynı yöne gider,
Gidişe çizilmiş, yoldaki şeritler.
Yan yana giderler, ilk kavşağa kadar,
Şuurlu insanlar, gafiller, şer itler…

01.10.2006

Dürüsttür sanarak uzattım kolumu,
Hep de aşk kumarı oynarmış hergele.
Kırdı birer birer her sefer pulumu,
Meğer zar tutmuş ben attıkça her gele...

Vız! ..
Vız, vız...
Çok azdınız.
Yoktur insafınız.
Cinsiyetiniz de erkek,
Bunu söylüyorum bilerek.