Ehliyetsiz Şair Şiiri - Sedat Emrem

Gece ölüm kusuyor sayfalara,
Satırlar kan, heceler bölük pörçük...
Dili prangalı bir yüreğim, ağzı bıçak açmıyor kelimeler...
Duvarlar bu gece geveze susuşlarda yine...
Kendine yetmezliğinde aklım...
Firari düşüncelerim yüreğimin kaza kurşunlarının kurbanı bu gece...
Faili merhum bir ruh...
Meçhul zamanlarda ardından okunan şiirleri fatiha sanan gidiciler...
Musallataşlarında isimsiz kalan cesetler.
Kefensiz sevdalar üşüyor bu gece...
Her kefende benim yüzüm
Sebebsiz çekip gitmelerde bekleyen yüzsüzlüğüm...
Yine bir ayrılık,
mevsimin ne olduğu önemli değil bana son/bahar...
Ölüm çise çise yağıyor, sensizlik deryalarda...
Gözlerimde bulutlanmalar yağdı yağacak,
aktı akacak yüreğimin çatısından sensizlik...
Darma'dağın doruklarındayım, eteklerimde eksikliğin...
Ve avuç içlerimde birikmiş Amin'siz dualarım,
Amin deyişine muhtaç....
Şimdi aşka inanmayan bir berduşum
Afaroz edildim tüm sevilmelerden,
Bıktım yüreğindeki çevirmelerden, gözlerindeki tel örgülerden...
Ehliyetini almamış bir şairim,
Tümcelerim savruk...

Hayallerimin kaygan zemininde
Sensizliğin virajını dönerken,
Sözlerindeki trafik canavarına kurban veriyorum ruhsatsız şiirlerimi.
Sol şeridimde zincirleme kazalar,
Seri cezaları kesiyorlar plakası sana ait yüreğime...
Aşk/zede bir mağdurum,
Daha kaskosunu bile yatırmamıştım üstelik,
Borç sevmelerimin ilk taksiti miydi bu ayrılık,
Daha vadesine çok varken kredisini bitirdin sevgili...