Kimi gelişiyle,
Kimi gidişiyle,
Kimisi de gülüşüyle huzur verirmiş.
Benim gülüşüm mü?
Huzur veriyor mu bilmem…
Ama korku verdiği kesin!
İzliyorum insanları.
Bir kaliteli pozlar,
Namus abideleri,
Ehli bilge pozları…
Pardon da,
Biz kenarınızı da
Bezinizi de biliyoruz!
Kişi kendinden bilirmiş işi.
Lütfen!
Profilimden, hayatımdan uzak olun.
Bana gerçek olan insanlar gelsin.
Vicdanlı…
Merhametli…
Ne bu ya?
Ağzını açan kendini adam sanıyor!
Sizin kadar papağanlar da konuşuyor.
Terk edin profilimi!
Ayarlarım kaçtı, kaçacak.
Dilim parçaladı, parçalayacak!
Hadsizler sizi!
Şimdi durun,
Ve düşünün:
Ben nerede, ne arıyorum?
Ne yapıyorum?
Düşündünüz mü?
Şimdi!
Ya adam olun, yanımda olun…
Ya da defolup gidin!
Kimse vazgeçilmez değildir.
Vazgeçtiklerim bilir.
Kimse sabrımın kilidiyle oynamasın!
Orada ben bile hükümsüzüm.
03.09.2025 10:26
Kayıt Tarihi : 3.9.2025 10:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!