Almayın ellerinden düşlerini, çocukların

Başımı yastığa koyduğum da
Annemin dokunuşu olmadan
Uyuyamadığım zamanlarda
Her hafta sonu gittiğimiz
Dede evinin kenarında ki
Derenin
Tadını çıkarmaya çalışırken
Elimde ki belli belirsiz uzunlukta ki
Çomak ile
Kurduğum düşleri özledim

Namuslu bir evlat olmamı dilerdi
Nenem
Çalışkan bir delikanlı olmamı isterdi
Dedem
Her birinin farklı isteklerini
Beyan kabul edip
Büyümeye çalıştım
Kendimi unutarak

Kendim için yaşamayı
Kendime ait hayallerimin
Gerçekleşmesi için gayret göstermeyi
Öğretmediler

Şimdilerde anlıyorum ki
Hatanın kaynağı
Büyükler

Keşke çocukken suya vurduğum çomak
Keşke kurduğum mahsun hayalleri
Geri getirse beni çok sevenler
Ama hepsi öldüler
Birer, birer

Ne oldu elimden aldığınız hayaller
Madem beni terk edecektiniz
Hayatıma yön vermeyi bana
Bıraksaydınız

Çomak olmayacak
Efsunlu bir değnek
Gelmeyecek geriye
Geçen yıllar
Ölen öldüğü ile kalacak