Yine perdeyi açtığımda seni gördüm.
Karşımdaydın sanki hiç gitmemiş gibi.
Olabildiğince uzatmak istedim ellerimi,
Bir an için seni tutabileceğimi düşündüm.
Hayalinin peşine takılıp giderken,
Ben aslında seni yıllar öncesinden sevmiştim,
Bilemediğim yalnızca gözlerinin rengiydi.
Gönlün gönlümün vazgeçilmez dengiydi.
Ama nasıl bunca zaman hiç görmemiştim.
Ardında sürünmeyi de ben dilemiştim.
Aşkınla dert çektiğimden,
Hep kendimden geçtiğimden,
Ömrüme gün biçtiğimden,
Habersizdin, habersizsin.
Kalbimdeki bu sızıdan,
Pazardı, pazartesi, salıysı derken,
En sonunda her güne adını vereceğim.
Yollarında durupta geldi gelecek derken,
Öylesine söz verdim bu gün siyah giyeceğim.
Hiçbir şey böyle yara açmadı bende
Ela gözlerinin çektiği bir kuyudayım
Sabaha eremeyen gecelerin koynundayım.
Seni tutamayan ellerim kırılsada ne olur?
Bitermi bu hüzzam geceler, biten kim olur?
Tabi unutacağım.
Hasret denen fırtına vurunca dallarıma,
Söylesene umudumu ne ile tutacağım?
Yapraklarım dökülecek mutlaka bir gün,
O gün tüm yeminlerimi bir bir yutacağım.
Bütün şehir yorganını çekmiş uyuyor
Simsiyah geceleri renkli düşler boyuyor
Aşkla dolu yüreğimi bir ıstırap sarıyor
Hüngür hüngür ağlamanın tam zamanıdır.
Hazan vurup bahçelerim sararmış
Gözleriyle dili bir söylemeden,
Bana mutluluğu var eylemeden,
Canını canıma yar eylemeden,
Körü körüne aşka sevmeye tövbe.
Derin derin bakan gözlere kanıp,
Asla geleceğe karamsar bakma dostum
Senin kara gözlerinde çok derin bir ışık var.
Kimi için çok değersiz olsada postun,
Kalp bir kefeye sığmaz iyi bilir sarraflar.
Tüm kapılar kapanmış olsada suratına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!