Bir kalemde silinip tükenir sanma
Özürlere sığmaz bu ettiğim ayıp.
Aşk denilen karanlık izbe bir yolda
Hayatımın en güzel yılları kayıp.
Susayıp içtim ya bin pişman oldum
Nasıl olurdu acaba seni unutmak?
Yüzüm gülünce içime bir ferahlık dolarmıydı?
Doyasıya yaşayabilirdim bütün mevsimleri?
Nisan yağmurları umudumu sularmıydı?
Güneş gülümsermiydi fecrin ardından?
Zifiri gecelerime ay ışığı yağarmıydı?
Bu günler bu aylar savrulurdu ya,
Gönlümün içinde sen olmasaydın.
Bu efkar bu sitem son bulurdu ya,
Yanıbaşımda durupta el olmasaydın.
Ne mazinin hesabı ne yarını düşünmek,
Ben söylemiyorum, söyletiyorsun
Beni yokluğunla inleyiyorsun
Bilmezliğe verme ki biliyorsun
Düştüğüm bu derdin sebebi sensin
Sözlerin bir bir yalan olmasın
Sıyrılıyor insan her şeyinden bir anda,
Ne yaşamışsan hepsi kalır nizamiyede.
Yüreğinden başkası kalmıyor canda,
Kimi robotlaştığını sanır nizamiyede.
Ne zengini belli olur ne fakiri aç kalır.
Diline bir söz geliyor durduruyorsun.
Bu gönlümü merak ile dolduruyorsun.
Bir bakışa onca şeyi nasıl sığdırıyorsun.
Bir şeyler duymalıyım yetmiyor ima.
Gözlerine inanmaktan korkarım zira.
Gecenin bir yarısında aklıma geldi bunlar;
Çalar saati duyduğum bir yarın olacak mı?
Bilmem ki neye göre hesap yapıyor kullar?
Gözümü açacağım bir yarın olacak mı?
Borcummu var unuttuğum bir şeyden?
Hasreti sevdası tuz biber oldu
Kıvama getiriyor insanı yıllar.
Nelere ulaştık neler kayboldu
Benden de birçok şeyi çalar bu yollar.
Gamlanır yüreğim yüzümde gülümseme,
O kadarda zor değilmiş hasretin,
Sabah bilmez geceleri saymazsam.
Lafı olmaz bir ömürlük hasretin,
Deva bulmaz yaraları saymazsam.
Unuttum mu sanıyorsun seni?
Kulaklarımdan bir an çıktımı sesin?
Hafızamdan silindimi sanki ismin?
Öyleyse neyin nesi gözlerime nakşolan bu resim?
Niçin hala geliş saatlerinde yollara bakıyorum?
Bütün minibüsleri niçin dikiz geçiyorum?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!