Eflatun"un gözleri 2 Şiiri - Nimet Öner

Eflatun’un Gözleri 2

(Ben sustukça martılar konuşuyor yüreğimde)

Gözlerinin rengi kaldı penceremde
Eflatun bir sızı gibi asılı camlara
Ne zaman bir martı havalansa
Seninle konuşmaya çalışıyorum yeniden
Ama martılar da küsmüş bana
Sen gittikten sonra

Koltukta bir boşluk
Masanın üzerinde kırık bir tebessüm
Bardağında kalan iz
Hâlâ buğulu
Kokun gitmedi,
Ama sen
O kadar çok gitmişsin ki benden…

Radyoda hep aynı şarkı
"Her şey seninle güzel..."
Sesim titriyor, sözler utanıyor
Ağlamamaya yeminliyim ya hani
O yüzden hep
Suskunluğumu giyiyorum dışarı çıkarken

Şimdi içimde bir yorgunluk
Senin adını duysa
Yere çöker dualar
Bıraktığın yastığa
Artık başımı değil
Sabır koyuyorum
Senin sevdiğin sabırdan

Biliyor musun
Evin önünden geçen tüm bulutlara
Senin adını verdim
Hangisi yağmur getirse
"İşte" diyorum, "o geldi."

Ama seninle gelen
Seninle gitmiş meğer
Şimdi gökyüzü bile
Başka birine bakar gibi bakıyor gözlerime
Ey suskun mabet,
al beni dizelerine
ve yürüyelim birlikte bir veda mevsiminden,
bir kavuşma duasına.

Gönülçerağim