Bir hayli yorgunum
Ah, bu derde düşeli
Biraz kırgınım
Biraz durgun
Biraz da özledim sarışınlığını
Bir şarkının tam ortasında buldum seni,
Sessiz, ama yankılanan bir nefes gibi.
Zaman durdu; gece yıldızlarını unuttu,
Sana baktım ve dünya sustu.
Gözlerinde kaybolurken binlerce sır,
Artık adını duymaktan yoruldu, yazdığım her hece
Şimdilerde sessizliği dikiyorum sayfalara
Bunları ulaştıramıyorum o mestan bahara
Bir âh çekiyorum her sabah, sana kilitli bahçemden
Güne sitemle uyanıyor, göğsümde solgun güller
İstanbul da Pendik te
Biri var benliğine doyamadığım
Vaktiyle sevgimi veremediğim
Dünya gözüyle Baharlığını göremediğim
Aydos da oturmuşum beklerim canımı
Bu serapsız çöllerinde hüzne gömüldüm
Gizlendiğin o yakamozda seni görürdüm
Önüme serilirdi kıpkırmızı halılar
Ben yine o melal gününde sana yürürdüm
Nasıl vuruldu kalbim uzaklardan yüzüne
Kaburgamın altına saplandı sanki sevdan
Baş başa bıraktı beni senle zaman
Çoktandır düşündüm bu dur temennim
Gülüşün daim olsun kalbim senle dursun
Zamanın'da öyle istedim'ki bizi
Gözlerine asılı olan yaftam
Ben sende değilim, kimdeyim
Üzerime zorla giydirilen bu kaftan
Ben bende değilim, kimdeyim
Maviliklere salıyorum kendimi
Gönlüme vurduğun bu kilidin anahtarı kimdedir?
Prangalarımı gelip açsan ya bir kere,
Geceleri ışığını yansıttığın perdeme,
Sükûtunla işlenen bir mühür vurdun yine.
Kaldırım taşları yine bana benziyor,
Kara kutular da kara günler
Uğruna gözümden akan yaşlar
Senin nazarın da kurduğum düşler
İncecik kalemle çizilmiş o kaşlar
Yokluğun her gece yüreğimi taşlar
Tercihimdir bu suskunluk ve yalnızlık
Kilitli gönlümün çiçekli bahçeleri
Üzerimden atamadığım bu şaşkınlık
Öldürüyor sanki gün geçtikçe beni
Varsın, sinem bu gece de kanaya dursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!