Ey Gönül!
Elest Meclisi'nde sözler verir de,
Dünyâya gelince nisyân ederler;
Hakîki Mahbûb'la bilse erir de,
Mecâzi perdeden ihsân ederler..
Sevenler bağrını Aşkla ezerler,
Mecnûn'laşıp sonra çölde gezerler,
Mecâzi mahbûbdan neyi sezerler?
Anlamaz olanı pişmân ederler..
Çileyle yoğrulur benlik kıvamı,
Aşk sofrasını aç, çağır avâmı,
Ne kadar desen de vardır devâmı,
Sağken bilmez ölsen figân ederler..
Ne ettin sorarlar her bir nefesten,
Hayatta, peşinde nefsi hevesten,
Bir gün çekip alır beden kafesten,
Getirip mahşere mizân ederler..
Adem sor nedir bu dünya düzeni?
Boynuna Aşk ipi takıp büzeni,
Mecâzi süzekten kalbi süzeni,
Nefsinden eleyip insan ederler...
Kayıt Tarihi : 21.6.2016 19:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hakkı söyleyecek yüreği olmayanlar, diliyle kirletmesin..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!